8 juni.
Gisteren stond ik Tiszakecske. En ben uiteindelijk toch even gaan zwemmen. Gewoon in mij ondergoed. De kans dat ik iemand nog eens tegen kom is klein.
Het ergste wat ze kunnen doen is me er uitsturen.
De camping daar stikt van de Nederlanders, voornamelijk gepensioneerden die rondtrekken met een kleine caravan of camper.
In een gesprekje werd me verteld dat de camping in Szentes niet zoveel meer voorsteld. Hij was niet onveilig, werd verteld maar langer dan 1 nacht moest ik er maar niet blijven. Dat soort signalen zijn voor mij een reden om te kijen of ik de volgende camping kan halen. En dat is gelukt. Ik zit nu op camping Seri in Opusztaszer en ik heb de hele camping voor mezelf. Deze camping hoort bij een park over het leven op de pusta. Dat park heb ik gemist of kom het nog tegen. Als het niet te duur is maar even kijken.
Vandaag trouwens de laatste km met Herbert, een oostenrijker op weg naar Istanbul, mee gefietst. Of eigenlijk hij met mij. Bi Bij het passeren raakte we aan de praat. En omdat het loeiheet was op de dijk, stopte we om even te rusten in de schaduw. Een uurtje later heeft hij mij zijn levens verhaal verteld en fietsen we samen verder. Al fietsend verteld hij nog veel meer, maar door de taal en het achter elkaar moeten fietsen heb ik niet alles verstaan.
Ik had al snel opgegeven om hem bij te houden zij gemiddelde snelheid is 10 km harder dan de mijne. Maar hij paste zich aan mij aan. Wel gezellig en prettig om een tijdje samen te fietsen. Hou je makkelijker tempo vast.
Ik had vandaag geen gebrek aan mannelijke belangstelling. Een paar wegwerkers waar ik langs moest en die even niets te doen hadden wilden ook wel weten wat ik met al die bepakking op mijn fiets aan het doen was. Met handen en voeten en de toeristen kaart uitleg gegeven. Tot slot werd mijn fiets van onder tot boven bestudeerd door, wat ik denk, een verstandelijk beperkte jongen.
De route van vandaag had een hoog Nederlands gehalte. Fietsen boven op een dijk met wind tegen en eindeloze velden met landbouw, afgezet met bomenrijen. De boerderijen zijn iets anders. En sommige bomensoorten ook. De Tisza heb ik tot op heden nauwelijks gezien. Er zit meestal veel bos tussen de weg en de Tisza.
Gisteren stond ik Tiszakecske. En ben uiteindelijk toch even gaan zwemmen. Gewoon in mij ondergoed. De kans dat ik iemand nog eens tegen kom is klein.
Het ergste wat ze kunnen doen is me er uitsturen.
De camping daar stikt van de Nederlanders, voornamelijk gepensioneerden die rondtrekken met een kleine caravan of camper.
In een gesprekje werd me verteld dat de camping in Szentes niet zoveel meer voorsteld. Hij was niet onveilig, werd verteld maar langer dan 1 nacht moest ik er maar niet blijven. Dat soort signalen zijn voor mij een reden om te kijen of ik de volgende camping kan halen. En dat is gelukt. Ik zit nu op camping Seri in Opusztaszer en ik heb de hele camping voor mezelf. Deze camping hoort bij een park over het leven op de pusta. Dat park heb ik gemist of kom het nog tegen. Als het niet te duur is maar even kijken.
Vandaag trouwens de laatste km met Herbert, een oostenrijker op weg naar Istanbul, mee gefietst. Of eigenlijk hij met mij. Bi Bij het passeren raakte we aan de praat. En omdat het loeiheet was op de dijk, stopte we om even te rusten in de schaduw. Een uurtje later heeft hij mij zijn levens verhaal verteld en fietsen we samen verder. Al fietsend verteld hij nog veel meer, maar door de taal en het achter elkaar moeten fietsen heb ik niet alles verstaan.
Ik had al snel opgegeven om hem bij te houden zij gemiddelde snelheid is 10 km harder dan de mijne. Maar hij paste zich aan mij aan. Wel gezellig en prettig om een tijdje samen te fietsen. Hou je makkelijker tempo vast.
Ik had vandaag geen gebrek aan mannelijke belangstelling. Een paar wegwerkers waar ik langs moest en die even niets te doen hadden wilden ook wel weten wat ik met al die bepakking op mijn fiets aan het doen was. Met handen en voeten en de toeristen kaart uitleg gegeven. Tot slot werd mijn fiets van onder tot boven bestudeerd door, wat ik denk, een verstandelijk beperkte jongen.
De route van vandaag had een hoog Nederlands gehalte. Fietsen boven op een dijk met wind tegen en eindeloze velden met landbouw, afgezet met bomenrijen. De boerderijen zijn iets anders. En sommige bomensoorten ook. De Tisza heb ik tot op heden nauwelijks gezien. Er zit meestal veel bos tussen de weg en de Tisza.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten